aşırılmaq

1. «Aşırmaq»dan məch.

2. t-siz. Minmək. Rüstəm atını hündür bir daşa çəkib, onun üstünə aşırıldı. S. R..

3. t-siz. Üzərindən atılıb düşmək, aşmaq. Atdan aşırılıb düşmək.

4. t-siz. Çevrilmək. O, çarpayıda o tərəfdən bu tərəfə aşırıldı.